Wandeling rondom de plas-dras,
Vandaag ben ik op zoek gegaan naar de weidevogels en dan vooral rondom de plas-dras hier in de buurt. Een bijzondere plek, zo’n plas-dras. Meerdere boeren richten een stuk weiland, met behulp van subsidie, zo in dat het een walhalla wordt voor de weidevogels die van natte voeten houden.
Deze plas-drassen passen bij een meer natuur-inclusievere vorm van boeren en hebben ook gevolgen voor de manier van het land beheren. Zo kan er in ieder geval ongeveer tussen februari - mei/ juni niet gemaaid worden, wat een verlies van voeding voor de koeien betekent, ook wordt het land ruiger door minder bemesting en het onderwater zetten van het land. Voor het terughalen van de weidevogels is het natuurlijk een enorme rijkdom.
Wanneer je er eenmaal meer bewust aan het worden bent, hoor je de vogels vaak wel maar om ze te zien of zelfs fotograferen moet je wel even de tijd nemen. Het is een kwetsbare aangelegenheid. Je wilt ze graag zien en fotograferen, maar je wilt ze ook met rust laten.
Je merkt dat dit geen stadse dieren zijn en mijn aanwezigheid wordt opgemerkt, en daar wordt op gereageerd. De stevige wind verraad mijn aanwezigheid en natuurlijk ben ik een ontzettende vreemde eend in de bijt. Zeker voor deze plattelandsvogels die mensen gewoon niet zo gewend zijn.
Met toestemming en in goed overleg met de boer weet ik waar ik mag en kan lopen. Het is nog even zoeken en bijna sta ik oog in oog met een kudde koeien wat ik eigenlijk koste wat het kost wil voorkomen. Het zijn prachtige dieren maar ik ben er toch altijd een beetje huiverig voor, voor mij onvoorspelbaar en vooral ook erg groot.
Onderweg zie ik al een boel, wilde eenden, een paar grauw ganzen families maken zich uit de voeten wanneer zij mij in de gaten krijgen.
Een broedende grauwe gans en ik schrikken van elkaar wanneer per ongeluk vlak ik langs haar nest loop en zij vlak voor mijn neus plotseling opvliegt. Ik had haar niet gezien, zo in de slootkant zittend op haar nest. Gelukkig zie ik later dat zij weer terug is op haar 4 eieren. Het geeft maar weer aan hoe kwetsbaar het is dat ik hier loop en dat voelt wel een beetje dubbel. Maar wel weer een nieuw nest ontdekt die op de stippenkaart kan bijgezet worden.
Ook de schapen kijken mij nieuwsgierig aan terwijl ik door een prachtig geel boterbloemen land loop. Ook voor hen ben ik een vreemde gast toch zij zijn duidelijk meer gewend aan mensen.
Dan zie ik in de verte de plas-dras.
Met een behoorlijke telelens in de aanslag wil ik eerst eens even kijken, zorgen dat ik opga in het geheel en de vogels weer hun eigen ding gaan doen. Ik ga in het gras liggen. Het lukt, de rust keert weer. Ik heb helaas een beetje “pech”, was het de afgelopen dagen een stuk warmer en dus levendiger zoals de Boer mij vertelt vandaag is het koud en schijnbaar heeft dat invloed op het leven in de plas-dras.
Dat weinig leven in de plas-dras zich laat zien betekent niet dat het stil is, verre van zelfs! Een aantal kieviten zijn drukdoende in de lucht, de zwaluwen vliegen laag en zijn een teken van het onrustige weer. Ook hier kom ik de “gewone” wilde eenden tegen maar aan de overkant zie ik een meer bijzonder lid van de familie eend, het is denk ik een mannetje, te herkennen aan de knobbel bovenop zijn snavel. Met zijn prachtige heldere kleuren springt hij echt in het oog.
Van een schutkleur kan je hier niet spreken en het is een feestje om deze eend te kunnen fotograferen, de Bergeend.
Als ik zo nog even stilletjes in het gras lig zie ik verderop een stelletje zitten, een voor mij nog onbekend soort. Ik moet op deze afstand goed kijken om ze te kunnen onderscheiden, de schutkleur doet hier goed zijn werk. Voorzichtig loop ik via het pad een beetje dichterbij, bovenwinds word ik minder snel opgemerkt en verstoor ik niets. Het lijkt een zilverplevier koppeltje te zijn maar het zou ook een bosruiter stel kunnen zijn als ik de vogelapp moet geloven. Het is nog best moeilijk om het juiste onderscheid te kunnen maken. Voor een zilverplevier lijkt de snavel wat te lang. Maar goed als iemand mij meer kan vertellen hoor ik het graag! Zoek hier maar eens de verschillen zilverplevier of bosruiter
Ik houd het voor gezien het wordt kouder, er gebeurt niet veel meer en ik loop terug. Onderweg word ik onverwachts getrakteerd, er zit ineens van alles in het weiland dichter bij huis!
De knobbelzwaan die al een tijdje rondscharrelt, waarschijnlijk op zoek naar de beste plek voor een nest, een paar wilde eenden, het scholekster echtpaar dat al een tijdje rondom ons huis en op onze steiger het kamp heeft opgeslagen, een grote Canadese gans steekt haar kop boven het maaiveld en is dat een merel, ik kan het niet goed zien.
Dan denk ik een grutto te zien, voorzichtig loop ik toch iets dichterbij, helaas staat de wind de ongunstige kant op dus ik moet voorzichtig naderen. Alleen de gans lijkt mij in de gaten te hebben maar blijft rustig zitten. Iedere stap die ik zet wacht ik even of ik reactie krijg. Zo niet kan ik weer iets dichterbij komen. Ik neem een paar foto’s en besluit het daarbij te laten. Pas thuis kan ik op groter scherm goed inzoomen.
Het lijkt er heel erg op dat dit een regenwulp is!! De kromme snavel en de getekende kop, het is in ieder geval geen grutto . De regenwulp is maar tijdelijk op bezoek en zal vervolgens doortrekken naar Scandinavië of IJsland en ik laat mij vertellen dat het best bijzonder is dat deze er nu nog is en überhaupt , hoewel zij niet op de rode lijst staan en bedreigd zijn, schijnen ze wel schaars voor te komen hier.
Wat superleuk om zo weer eens beter om mij heen te kijken en te leren. En wat een rustige dag leek heeft toch wel heel wat ontmoetingen en leuke plaatjes opgeleverd.
Wordt vervolgd