Schapenpaadjes

16-10-2022

 

Afgelopen herfst hebben wij met een kleine groep voor het eerst een wandeling gemaakt onder begeleiding van een boerin uit de buurt.

In de aanloop naar het oprichten van onze stichting zijn de onderlinge contacten aangehaald en zijn er nieuwe contacten gelegd.

 

Ieder van ons heeft al decennia lang zijn voetstappen rondom het meer liggen, maar weinigen van ons hebben ook echt een rondje Botmar gedaan. Het land is niet ons land en per slot van rekening is dit gebied een natuurgebied dat je niet wilt verstoren.

 

Onder begeleiding en met toestemming van de verschillende eigenaren, durfden wij het wel aan en het was een mooie gelegenheid om elkaar ook beter te leren kennen. We blijken veel gemeen te hebben, vooral als het gaat om deze omgeving, en genieten met volle teugen van deze frisse wandeling.

 

Onderweg komen we over een stuk land en daar loopt een spoor doorheen. Een heel smal spoor.  De boerin weet ons te vertellen dat de schapen zelf steeds hetzelfde spoor nemen wanneer zij van het ene weiland naar het andere lopen. Een schapenpad dus!

Niet ieder schaap loopt in het gareel maar de meeste kiezen toch het bekende pad. Blijkbaar een gewoontedier dat schaap. Toch ook herkenbaar voor ons als mens, al is mij niet helemaal duidelijk waarom het dan bij ons olifantenpaadjes heet. Kijk en dat is nu een leuk weetje over "us lânskip", ik ben het op wikipedia nog niet tegen gekomen. Of ik lees het terug in de zin " sociale structuur met sterk leiderschap" op de pagina over het schaap.

 

De schapen zijn bij deze boer voor de hobby, maar houden op deze manier wel dit weiland, dat van het Fryske Gea is, mooi kort. Het gras en het land in dit stukje natuurgebied worden volgens afspraak niet bemest en beperkt gemaaid. Je ziet dit ook terug in een ruige weide landschap. Door deze afspraken is het gras als voer voor de koeien te weinig voedzaam. Schapen doen het er goed op. Een mooi voorbeeld van een vruchtbare samenwerking tussen boer en natuurbeschermers.