Het Ransuilen-nest

28-06-2023  Een verhaal van een van onze buurtbewoners

Op maandag 1 mei wordt mijn vermoeden van een succesvolle broed van een ransuil bevestigd :  naast vader uil zit één jong voor het nest dat zich bevindt in een holle oude wilgenboom.
In de dagen die volgen komen steeds meer kuikens zich melden. Het blijkt uiteindelijk een vijfling.
Terwijl de laatste twee zich laten zien hebben de eerste drie het nest al verlaten. Zij klimmen klauteren en tuimelen van tak naar tak. In deze fase worden ze takkelingen* genoemd en ik zie waarom.
De vleugels uitslaan om hun evenwicht te bewaren lukt aardig maar van vliegen is nog geen sprake.
Elke avond wanneer de schemer inzet en de kuikens al een tijdje hun kenmerkende gepiep laten horen begint het voeren. De rolverdeling is duidelijk : vader jaagt moeder voedt.
Het jacht schouwspel is adembenemend. In geruisloze glijvlucht vlak boven het weiland scant vader de omgeving ( de uilen jagen op geluid) en brengt de prooi ( voornamelijk veldmuizen) naar moeder die vervolgens het voedsel aan haar jong geeft.
De maaltijdbezorging slaagt niet altijd.  Regelmatig vind ik dode muizen onder de roestplekken/roestbomen.*
De kuikens groeien met de dag. Het dons maakt in etappes plaats voor een prachtig verenkleed en ze verplaatsen zich na twee weken vliegend.
Overdag slapen de jongen vaak dicht tegen elkaar aan en houdt moeder op kleine afstand een oogje in het zeil. Tot begin juni lukt het mij iedere dag de hele familie te vinden.Ze roesten op verschillende plekken maar altijd bij elkaar. Inmiddels staan de bomen en struiken volledig in blad en is de familie onvindbaar. In de schemering echter en ’s nachts verraadt hun gepiep nog steeds hun aanwezigheid.
Op dit geluid afgaand kom ik bij hun schuilplaats van die dag en zo ben ik toch nog steeds getuige van de voederrituelen want zelf muizen vangen is nog een brug te ver. Een eerste lesje jagen eindigt vooralsnog in komische buitelingen maar geen prooi.
Nog even en ze vliegen definitief uit. Weg van het Botmar en de open vlakten waar hun muizenmaaltje voor het oprapen ligt.
Ik troost mij met de gedachte dat er een kans is ze volgend jaar weer te verwelkomen.